2. Krallar 2:11-17

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

2:11-12 İlyas da Hanok gibi, ölmeden bedensel olarak göğe alınır (Yar.5:24). O dönemde ordunun en güçlü unsuru olan atlı arabalar, İlyas’ın Baal’la ve Baal’a tapınmayla yürüttüğü savaşı betimler. Baba baba Bkz. 2Kr.13:14. Elişa, İlyas’a kendisine hocalık yaptığı için böyle hitap eder (bkz. 1Kr.11:16).

2:13 düşen cübbeyi alıp geri döndü Bkz. 2Kr.2:8’ e ait not. Elişa’nın İlyas’ın cübbesini alması, İlyas’ın yerini aldığını simgeler (bkz. 1Kr.19:19).

2:14 Bkz. 2Kr.2:8. RAB ırmağı ikiye ayırarak, Elişa’nın, İlyas’ın hizmetini sürdürmesini onayladığını ve Elişa’yı da İlyas gibi güçlendireceğini gösterdi. Elişa’nın elindeki cübbe, tıpkı Musa’nın elindeki değnek gibi, RAB’bin gücünün sembolüydü; kendi başı na bir güce sahip değildi. Elişa, tıpkı Yeşu’nun Musa’nın ölümünün ardından Şeria Irmağı’ndan geçmesi gibi, İlyas’ın göğe alınışının ardından Şeria Irmağı’ndan geçer (Yşu.3. bölüm).

2:15 önünde yere kapandılar Elişa’nın, İlyas’ın yerini aldığını kabul ettiklerini gösterir.